नखोज मलाई (Do not search for me)

तिमी प्रहर मा नखोज मलाई, अनन्त छु म।
तिमी सहर मा नखोज मलाई, असीमित छु म।
तिमी निबन्ध मा नखोज मलाई, अर्थ हिन छु म।
तिमी सम्बन्ध मा नखोज मलाई, कहिँ विलीन छु म।
सुन न म केवल आवाज हुँ, गुन्जी रहन्छु,
म केवल वर्षात हुँ, बर्सी रहन्छु,
तर अड्किने छैन तिम्रो मानसपटलमा
र अटाउने छैन तिम्रो अञ्जुलीमा।

I,
Will never fall into your grasp
For I exist, beyond your imagination
I'm a figment surpassing your comprehension
I'm the stars, the sky, existence itself
Let me drown in myself
Just set me free
From the captivity
Of musings in your head.

समेट्न खोज्दा मलाई अँगालोमा, कैयौं पटक राख भयौ।
मेरो विकराल रूप सँगै कैयौं पटक खाक भयौ।
तिमी तलावमा नखोज मलाई, सल्बलाउने नदी हुँ म।
तिमी आलाप मा नखोज मलाई, सदैव संगीतहिन छु म।
सुन न म केवल आभास हुँ, विलाई जाने छु,
म केवल झिनो आस हुँ, रुलाई जाने छु,
तर फर्किने छैन तिम्रो मंजिल मा
र रित्तिने छैन तिम्रो अश्रु मा।

After all, I was never meant to be bound
To beings that tend to stay submerged
In their own misery, haunting themselves
You, are one, letting yourself be swept off
Your feet by a hurricane like me,
It's more than dangerous you see,
As I can rattle you to your bones
Ruin you, shatter your fragile soul
Don't let your senses fool you
Lull into a sense of false security
I am the one that can't be leashed
The fantasy meant to be out of reach
I'm the one to bring you down to your knees
The power that was meant to surge free
Your frailty, would never be able to embrace me

सुन न म लास भित्र को सास हुँ, क्षण भरको
म मौलाएको श्राप हुँ, तिम्रो जीवन को
I am the book with an unrecognizable script
I live in the dimension you can't relate with
अन्ततः मूर्ख नबन
जीवन तिम्रो अधिकार मेरो, माया तिम्रो आकार मेरो
यो न्याय होइन।

This is a collaboration poem with Prajna Subedi...she contributed to second and fourth stanza.